سرمربی تیم فوتسال جوانان دختر ایران از رویایی می‌گوید که در آستانه بر باد رفتن است:

یاری: در غیاب‌مان، حذف‌مان نکنید
همدلی| ستاره قاسمی- دعاهای شان نتیجه داد، تیم بزرگسالان قهرمان شد، کم انتظار نکشیدند برای رسیدن این روز، با هر توپی که دروازه بان می گرفت و هر گلی که می رفت توی دروازه حریف، ابر رویاهای شان پررنگ تر می شد. پیروزی مقابل ویتنام یعنی شانس حضور در المپیک. حق هم داشتند خوشحال باشند. دو سال سخت تمرین کرده اند؛ تمریناتی طاقت فرسا که تمامش در دو بازی دوستانه خلاصه می شود، بی هیچ تجربه مسابقه بین المللی.
زنانِ پر افتخار ایران برای دومین بار پیاپی قهرمان مسابقات جام ملت های آسیا شدند و کام مردم سرزمین شان را شیرین کردند اما این قهرمانی نه تنها خودشان بلکه دختران پر شور و شر فوتسالیست های جوان کشورمان را نیز تا آسمان ها بالا برد. پیروزی 5 بر صفر تیم بزرگسالان زنان ایران در مرحله نیمه نهایی جام ملت های آسیا مقابل ویتنام و حضور در فینال به معنای دریافت مجوز حضور تیم فوتسال دختران زیر 18 سال کشورمان در مسابقات المپیک جوانان سال 2018 هم بود. همه چیز خوب پیش می رفت، دخترانی که هنوز سن شان به 20 نرسیده خوشحال بودند از حضور در مهم ترین مسابقاتی که می توانند شرکت کنند اما به یک باره همه چیز تغییر کرد.
وعده سر خرمن آقای خندان


علی کفاشیان، رئیس کمیته فوتسال قول داد به دختران و سرمربی شان. خیال شان را راحت کرد از حضور در المپیک اما به همین سادگی ها هم نبود. هر چند بهتر بود حرف «آقای خندان» را خیلی جدی نمی گرفتند. او که کرسی آسیایی دارد برای تیم ملی فوتبال بزرگسالان مردان هم کاری نکرد، تا جایی که کاسه صبر کارلوس کی روشِ پرتغالی هم لبریز شد وقتی آقای رئیس حتی جرات اعتراض به تقویم لیگ قهرمانان آسیا و متضرر شدن باشگاه های بزرگ و محبوب استقلال و پرسپولیس را هم نداشت اما وعده لباس گرمش به دختران جوان فوتسال، عاجزشان کرد از تحمل سرمای استخوان سوز بی توجهی و بی تفاوتی. قهرمانی هر دو تیم مردان و زنان بزرگسال ایران در جام ملت های آسیا هر چند مُهری بود بر قدرت بلامنازع استعدادهای ایرانی در فوتبال سالنی اما شد کابوسی برای تیم های جوانان دختر و پسر.
واکنش جادوگر یاغی
نخستین واکنش را علی کریمی نشان داد. جادوگر یاغی که سر سازگاری با مدیران فدراسیون فوتبال ایران ندارد و صفحات شخصی اش در تلگرام و اینستاگرام، شده اند پایگاه هایی برای افشاگری و طعنه و کنایه های شماره هشت محبوب به مدیران ناکارآمد: «آقاى ترابیان، چند روز از افتخار آفرینى بانوان نمی‌گذره در آسیا! چرا در المپیک آرژانتین که ساده ترین حق جوانان (بانوان) هست، نبینیم چنین افتخارآفرینى را؟! چرا تو و رئیسات، هر کى از شما انتقاد میکنه یا شکایت میکنین یا چوب لاى چرخاش میزارین؟! این روزهاى جولان دادن‌تون تموم میشه. به درد شما همون دلال موزامبیکى میخوره که خودتو به فجیع ترین شکل ممکن از تیم ملى بیرون کرد. جالبه که از در بیرون‌تون میکنن از پنجره وارد میشین! راستى ٧۵ هزار دلار چى شد؟!» ترابیان رئیس کمیته فنی و توسعه فوتسال است، یکی از مدیران فدراسیون مورد انتقاد علی کریمی. او توپ را از زمین فدراسیون فوتبال ایران به حیاط کنفدراسیون فوتبال آسیا و فدراسیون جهانی انداخته و مدعی است فدراسیون ایرانی نقشی در انتخاب تیم ها ندارد.
قوانین آزاردهنده المپیکی
نشستیم پای صحبت سرمربی تیم جوانان دختر تا برای مان بگوید از رنج و اضطرابی که دچارش شده اند، از رویایی که هر لحظه بر آب شدنش را نزدیک می بینند. شهناز یاری در این باره به همدلی گفت: «هنوز چیزی به صورت قطعی اعلام نشده اما صحبت های مسئولان نشان می دهد قرار است تیم پسران را به المپیک آرژانتین اعزام کنند. ما به دنبال حذف پسران نیستیم اما امیدواریم دختران ما را اعزام کنند که دو سال است زحمت می کشند و تمرین می کنند.»
تقصیر اصلی متوجه کمیته بین المللی المپیک است با قوانین بَدَش. می گوید هر دو تیمِ جوانان دختر و پسر یک کشور نمی توانند در معتبرترین و بزرگترین مسابقات ورزشی رده سنی خودشان شرکت کنند. حالا تقصیر ایران چه بوده که هر دو تیم بزرگسالان مردان و زنانش قهرمان آسیا شده اند؟ یک تیم جوانان باید بسوزد پای قوانین و آزار دهنده اش: «مشکل اصلی از قوانین المپیک است که اجازه نمی دهد هم تیم پسران و هم دختران با همدیگر راهی المپیک شوند. واقعا این قانون جای گله گذاری دارد. فدراسیون و کمیته المپیک باید در نهایت تصمیم بگیرند اما چرا تیم ما باید قربانی شود؟»
یاری از تلاش بچه هایش می گوید، از دختران جوان و پر شوری که در حسرت رویای المپیک دو سال، خوشی را بر خود حرام کردند: «تیم ما از پتانسیل زیادی برخوردار است. واقعا زنان ما در فوتسال دیگر تفاوت سطحی با مردان ندارند. مگر تضمینی وجود دارد تیم اعزامی، مدال بگیرد؟ از روز تشکیل تیم، هدفگذاری کردیم و از نظر روحی و روانی، کار زیادی انجام دادیم. اگر با تک تک بچه های ما صحبت کنید، می بینید همه دم از قهرمانی حرف می زنند. زحمات دو ساله ما تنها به انجام دو بازی دوستانه با تیم های بزرگسالان چین و تایلند خلاصه می شود، در حالی که مدام در اردو بوده ایم و تمرین کرده ایم.»
هنوز اما امید دارند
شاید یکی از تیم ها منصرف شود و جا را باز کند برای دخترانی که فوتسال تمام عشق شان است: «احتمال دارد تایلند، تیم هندبال ساحلی دختران خود را به المپیک آرژانتین اعزام کند. اگر این اتفاق رخ دهد شاید با رایزنی بتوانیم هر دو تیم دختران و پسران ایران را به المپیک جوانان بفرستیم. دلخوری من از مسئولان فدراسیون است که ابتدا به ما قول دادند ولی بعد حرف دیگری زدند. آقای کفاشیان در آخرین صحبت مان گفت: “شما حتما به آرژانتین می روید” اما حالا مصاحبه کرده اند و می گویند تیم پسران اعزام می شود. ما قبل از این دو سال، فقط 5 ماه زمان به استعدادیابی در 6 منطقه ایران اختصاص دادیم.»
آدمی به امید زنده است، هیچ چیز مشخص نیست، هنوز فهرستی اعلام نشده و نه پسران و نه دختران نمی دانند حضورشان در آرژانتین قطعی است یا نه: «آقای اصغر رحیمی (سرپرست کاروان ایران در بازی های المپیک جوانان) تاکید کرده هنوز سهمیه را مشخص نکرده است. تا 15 تیر ماه در این باره تصمیم می گیرند. همان طور که گفتم مشکلی با اعزام تیم پسران ندارم اما خواهان اجرای عدالتم. فقط می گویم ما را هم ببینید و با خرد جمعی تصمیم بگیرید، نه این که در غیاب مان حدف مان کنید.»
تنها باید منتظر ماند، بیش از یک ماه دیگر سرنوشت، روی بدش را نشان می دهد، شاید دخترانِ مغموم نظاره گر حضور پسران در المپیک باشند و شاید دختران فوتسالیست خبر خوشی بگیرند در آخرین لحظه ها و بدرقه شوند برای سفر به آرژانتین، از پنجره های هواپیما دست تکان دهند برای آدم کوچولوهای روی زمین و با دست پر برگردند از المپیک، تنها باید منتظر ماند.